Dioksyny – toksyczność, objawy i skutki zatrucia
Joanna Orzeł

Dioksyny – toksyczność, objawy i skutki zatrucia

Dioksyny należą do chorobotwórczych związków chemicznych, które od lat znajdują się na listach światowych organizacji dbających o zdrowie i życie ludzi oraz zwierząt, a także nadzorujących dobrostan środowiska. To substancje niemające żadnego praktycznego zastosowania, ale za to z długą listę skutków ubocznych ich obecności w organizmie. Czym są dioksyny i dlaczego są groźne?

Substancje toksyczne wywołujące negatywne skutki zdrowotne w organizmach żywych otaczają nas nieustannie. Postępujące zanieczyszczenie środowiska jest efektem niekontrolowanego i nierzadko nieodpowiedzialnego działania zarówno pojedynczych osób, jak i światowych koncernów. Ze źle zagospodarowanymi odpadami produkcyjnymi oraz spalinami będącymi efektem procesów energetycznych, przetwórczych czy katastrof ekologicznych do środowiska dostają się związki chemiczne wywołujące nieodwracalne i drastyczne w skutkach zmiany w organizmach żywych. Choroby płuc, nowotwory czy zaburzenia działania układu hormonalnego (w tym bezpłodność) to tylko kilka z długiej listy możliwych symptomów ich działania.

Dioksyny – co to za związki?

Dioksyny to grupa związków chemicznych o podobnej budowie strukturalnej i tym samym o podobnym wpływie na organizmy żywe. Są pochodnymi substancji o nazwie oksantren (dibenzo-1,4-dioksyna), które w swojej strukturze zawierają atomy chloru – są polichlorowanymi pochodnymi oksantrenu. Do dioksyn zalicza się również polichlorowane dibenzofurany oraz polichlorowane difenyle. W zależności od lokalizacji atomów chloru w cząsteczkach związków z grupy dioksyn mamy do czynienia z różnymi substancjami chemicznymi nazywanymi kongenerami.

Wszystkie te substancje są stosunkowo trwałe, co oznacza, że nie ulegają łatwo rozkładowi w środowisku naturalnym. Co więcej, mają toksyczny wpływ na organizmy żywe. Z tego powodu powinniśmy ich unikać.

Źródła dioksyn

Dioksyny są substancjami, którym brak praktycznego zastosowania w jakimkolwiek aspekcie życia ludzkiego. Są ubocznymi produktami procesów naturalnych i tych, których siłą sprawczą są ludzie.

Źródła dioksyn w środowisku naturalnym to przede wszystkim procesy spalania organicznych substancji chemicznych zawierających chlor. Do naturalnych procesów spalania, w których powstają dioksyny, zaliczmy pożary (np. lasów) czy erupcje wulkanów.

Źródła dioksyn generowane przez człowieka to procesy spalania: śmieci (przemysłowych, komunalnych czy medycznych) czy paliw kopalnych (np. paliw ołowiowych i bezołowiowych używanych do napędzania maszyn czy pojazdów, zwłaszcza gdy używane katalizatory nie są odpowiednio sprawne), procesy produkcji tworzyw sztucznych czy przetwarzania celulozy (np. wytwarzanie papieru lub środków higienicznych z zastosowaniem chloru jako wybielacza).

Powiązane produkty

Dioksyny – szkodliwość. Wpływ na organizm człowieka

Dioksyny to substancje o negatywnym oddziaływaniu na zdrowie ludzi i zwierząt. Zatrucie dioksynami powoduje zaburzenie funkcjonowania wielu układów naszego ciała. Najpopularniejszy objaw toksycznego działania dioksyn w organizmie to pojawiający się na skórze tzw. trądzik chlorowy. Występuje w obszarach twarzy, klatki piersiowej i pleców w postaci torbieli i zaskórników będących efektem zaburzeń pracy gruczołów łojowych. Takie objawy zaobserwowano podczas jednego z najgłośniejszych przypadków zatrucia dioksynami, któremu do tej pory w niewyjaśnionych okolicznościach uległ w 2004 roku Wiktor Juszczenko.

Dioksyny, oddziałując na skórę, mogą również spowodować rozrost mieszków włosowych, nadmierne owłosienie ciała, brązowienie paznokci czy zapalenie spojówek. Ekspozycja na omawiane toksyny powoduje osłabienie wytrzymałości zarówno kości szkieletowych, jak i zębów.

Kolejny z układów, którego zaburzenia funkcjonowania obserwowano po wystawieniu na działanie dioksyn, to układ krwionośny. Możliwe skutki ekspozycji to miażdżyca, nadciśnienie tętnicze, kardiomiopatia, przewlekłe zapalenie tętnic, które w konsekwencji mogą prowadzić do stanów zagrażających życiu, jak np. zawał mięśnia sercowego.

Wpływ dioksyn na organizm człowieka obserwuje się również w stosunku do wątroby (działają hepatotoksycznie), układu immunologicznego (zwiększają podatność na infekcje), układu hormonalnego (zaburzają pracę tarczycy i hormonów rozrodczych, często powodując bezpłodność zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn).

Dioksyny są czynnikami toksycznymi o udokumentowanej kancerogenności. Mogą prowokować procesy nowotworzenia prowadzące m.in. do formowania guzów wątroby, płuc, tarczycy czy układu limfatycznego.

Współczynniki określające toksyczność dioksyn

Związki zaliczane do dioksyn różnią się poziomem toksycznego wpływu na organizm człowieka. Dla każdej z substancji można wyznaczyć współczynnik równoważny toksyczności (ang. toxic equivalency factor, TEF). Wartość TEF odnosi się do dioksyny o najbardziej toksycznym wpływie na organizm człowieka (2,3,7,8-tetrachlorodibenzodioksyna). Tej substancji przypisano wartość TEF równą 1. Pozostałe substancje charakteryzują się wartościami TEF z przedziału 0–1. Zazwyczaj narażenie na dioksyny wiąże się z obecnością różnych źródeł. Z tego powodu stosuje się kolejny równoważnik toksyczności – TEQ (ang. toxic equivalency, TEQ). Uwzględnia on stężenie wybranej dioksyny (zazwyczaj wyrażone w pg – pikogramach) oraz jej wartość TEF.

Ze względu na toksyczny wpływ dioksyn na organizm człowieka została ustalona dzienna tolerowana dawka (ang. Tolerable Daily Intake, TDI). Zgodnie z zaleceniami WHO wynosi ona 1 TEQ/kg/dzień. Jednostka TEQ/kg/dzień oznacza, że na każdy kilogram masy ciała człowiek żyjący w niezanieczyszczonym środowisku może przyjąć 1 TEQ dioksyn.

Dioksyny w żywności

Dioksyny docierają do naszego organizmu drogą wziewną, przez skórę oraz z żywnością. Szacuje się, że wraz ze spożywanymi produktami do naszego organizmu dociera około 90% całkowitej ilości tych toksycznych substancji.

Ze względu na wysoką rozpuszczalność w substancjach niepolarnych wyższe stężenia dioksyn raportowane są w produktach o wysokiej zawartości tłuszczu. Ich zawartość raportowana jest w mięsie i jego przetworach, w owocach morza i w rybach, w nabiale.

Głównym źródłem dioksyn w diecie jest tłuszcz zwierzęcy. W przypadku produktów roślinnych stężenia tych toksycznych substancji są stosunkowo niższe.

Stężenie dioksyn w żywności jest zależne od warunków jej wytwarzania, m.in. środowiska, w którym hodowane są zwierzęta czy jakości pasz. Niemniej, analizując dostępne doniesienia literaturowe, można oszacować zawartość dioksyn w poszczególnych typach produktów spożywczych. Zwyczajowo podaje się ją w przeliczeniu na gram produktu lub na gram tłuszczu zawarty w wybranym produkcie.

Przykładowo stężenie tych substancji w mleku i produktach mlecznych waha się w granicach 0,73–2,04 pg TEQ/g tłuszczu, w jajkach i ich przetworach 1,17–4,39 pg TEQ/g tłuszczu, w rybach 0,10–9,21 pg TEQ/g produktu, w mięsie 0,08–2,68 pg TEQ/g tłuszczu.

Dioksyny w środowisku

Szacuje się, że dioksyny dostające się do organizmu człowieka drogą oddechową i przez skórę stanowią około 10% przyjmowanej dziennej dawki. Źródła dioksyn w środowisku to wszelakie procesy spalania. Poziom tych toksycznych substancji waha się w przedziale 0,001 do 6 pg TEQ/m³. Oczywistym jest, że na terenach wysoko uprzemysłowionych jesteśmy w wyższym stopniu narażeni na ich podaż.

Innym aspektem są katastrofy ekologiczne (np. pożary lasów) oraz przypadkowe lub intencjonalne działanie producentów powodujące zanieczyszczenie powietrza, gleb czy wód powierzchniowych.

Dioksyny w kosmetyce

Mimo iż głównym źródłem narażenia na dioksyny są produkty spożywcze i ewentualne zanieczyszczenia środowiska, te toksyczne substancje mogą się pojawiać również w innych używanych codziennie produktach. Mowa tutaj o produktach kosmetycznych i higienicznych. Dioksyny w kosmetykach będą występować, jeżeli składniki, z których zostały wyprodukowane, uprawiano w środowisku skażonym. Przykładowo pola uprawne roślin służących produkcji wyciągów kosmetycznych zlokalizowane były w okolicy spalarni śmieci.

W przypadku produktów higienicznych, jak waciki kosmetyczne, chusteczki, wkładki, tampony czy patyczki do czyszczenia uszu, zawartość dioksyn może być spowodowana użyciem chloru podczas procesu przetwarzania celulozy. Chlor używany jest jako wybielacz, ale jego obecność może przyczynić się do powstawania dioksyn w wyniku wtórnych reakcji chemicznych.

Objawy i skutki zatrucia dioksynami

Mimo że nagłe zatrucia dioksynami raportowane są niezwykle rzadko i wiążą się z wystawieniem osoby na bezpośrednie działanie wysokich dawek tych toksycznych substancji chemicznych, warto poznać efekty towarzyszące przyjęciu toksycznej dawki.

Do najbardziej charakterystycznych objawów zatrucia dioksynami zalicza się trądzik chlorowy, przebarwienia skórne, wysypkę oraz umiarkowane uszkodzenia wątroby.

Wymienione w poprzednich akapitach efekty oddziaływania dioksyn na organizmy żywe wiążą się z długotrwałą ekspozycją i kumulacją tych toksycznych substancji w organizmie.

  1. P. Struciński i in., Dioksyny a bezpieczeństwo żywności, „Roczniki PZH”, nr 62 (1) 2011.
  2. Z. Brzeski, Dioksyny i furany w środowisku i ich wpływ na organizm, „Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu”, nr 17 (3) 2011.
  3. WHO, Dioxins and their effects on human health, who.int [online] https://www.who.int/news-room/fact-sheets/detail/dioxins-and-their-effects-on-human-health [dostęp:] 3.11.2022.
  4. F. X. Rolaf van Leeuwen, Dioxins: WHO’s tolerable daily intake (TDI) revisited, „Chemosphere”, nr 40 (9-11) 2000.
  5. H. K. Knutsen, J. Alexander, L. Barregåard i in., Risk for animal and human health related to the presence of dioxins and dioxin‐like PCBs in feed and food, „EFSA Journal”, nr 16 (11) 2018.

Twoje sugestie

Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym.

Zgłoś uwagi Ikona

Polecane artykuły

  • Czym jest gorączka reumatyczna – objawy, przyczyny, rozpoznanie i leczenie

    Gorączka reumatyczna to poważne schorzenie, które w krajach rozwiniętych występuje stosunkowo rzadko, jednak w wielu regionach świata nadal stanowi istotny problem medyczny. Choroba powoduje uogólnioną reakcję zapalną, prowadzącą do uszkodzenia wielu tkanek, a w szczególności serca, stawów oraz ośrodkowego układu nerwowego. Poniższy artykuł kompleksowo omawia mechanizmy patofizjologiczne tego schorzenia, główne symptomy, sposoby diagnozy oraz metody terapeutyczne. Zawiera także kluczowe informacje na temat działań profilaktycznych oraz odpowiada na często pojawiające się pytania dotyczące przebiegu i rokowań choroby.

  • Rodzaje ran – klasyfikacja, charakterystyka i pierwsza pomoc

    Rany stanowią istotny problem medyczny. Różnią się mechanizmem powstawania, głębokością uszkodzeń oraz stopniem powikłań. W kontekście opieki zdrowotnej oraz doraźnej pomocy niezwykle ważne jest prawidłowe rozpoznanie rodzaju rany, ponieważ determinuje to sposób postępowania leczniczego, dobór odpowiednich środków i konieczność monitorowania procesu gojenia. W niniejszym artykule zostaną kompleksowo przedstawione podstawowe klasyfikacje ran wraz z omówieniem ich specyfiki, a także wskazówki dotyczące pierwszej pomocy oraz doboru właściwych opatrunków.

  • Scyntygrafia serca – wskazania i przeciwwskazania do badania, przebieg

    Scyntygrafia serca to zaawansowana technika obrazowania medycznego, która pozwala uzyskać szczegółowy obraz ukrwienia mięśnia sercowego oraz funkcji jego tkanki. Badanie to odgrywa kluczową rolę w diagnostyce chorób układu krążenia, ponieważ dostarcza precyzyjnych informacji o ewentualnych zaburzeniach perfuzji, które mogą prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych takich jak zawał mięśnia sercowego.

  • Trądzik odwrócony – przyczyny, objawy i leczenie acne inversa

    Trądzik odwrócony (acne inversa, hidradenitis suppurativa – HS) to przewlekła, zapalna i często bolesna choroba skóry, która dotyka mieszki włosowe w specyficznych lokalizacjach ciała. Choć nazwa sugeruje powiązanie z trądzikiem pospolitym, schorzenie to ma odmienny przebieg i wymaga specjalistycznego podejścia terapeutycznego. Zmiany skórne, takie jak guzki, ropnie i przetoki, najczęściej pojawiają się w okolicach fałdów skórnych, co znacząco obniża jakość życia.

  • Szczepionka przeciw półpaścowi – wskazania, refundacja, schemat szczepienia

    Reaktywacja wirusa ospy wietrznej, znana powszechnie jako półpasiec, stanowi istotne wyzwanie dla zdrowia publicznego, zwłaszcza w starzejących się społeczeństwach. Choć większość z nas kojarzy ospę wietrzną z łagodną chorobą wieku dziecięcego, wirus odpowiedzialny za to schorzenie nigdy całkowicie nie opuszcza organizmu gospodarza. Pozostaje w stanie uśpienia w zwojach nerwowych, a po latach może zaatakować ze zdwojoną siłą pod postacią półpaśca. Ból towarzyszący tej chorobie bywa opisywany jako jeden z najsilniejszych, jakich może doświadczyć człowiek, a powikłania neurologiczne mogą trwale obniżyć jakość życia. Współczesna medycyna oferuje jednak skuteczne narzędzie profilaktyczne. W niniejszym opracowaniu szczegółowo omówimy, jak działa nowoczesna profilaktyka, kto powinien z niej skorzystać oraz jak wygląda kwestia finansowania szczepienia w Polsce.

  • Nietrzymanie stolca – przyczyny, objawy, metody leczenia inkontynencji kałowej

    Nietrzymanie stolca, zwane również inkontynencją kałową, jest złożonym problem zdrowotnym, który dotyka osoby w różnym wieku. Schorzenie to, choć wciąż często pomijane w dyskusjach medycznych ze względu na temat tabu, wymaga szerokiego zrozumienia przyczyn, objawów oraz metod leczenia. W artykule podjęto próbę wnikliwej analizy tej dolegliwości z uwzględnieniem aspektów klinicznych i diagnostycznych, zaleceń terapeutycznych oraz praktycznych wskazówek dotyczących higieny i radzenia sobie z tym problemem zarówno w warunkach domowych, jak i pod opieką specjalistów.

  • Angioplastyka wieńcowa – na czym polega zabieg? Wskazania, przebieg, zalecenia

    Angioplastyka wieńcowa to precyzyjna procedura medyczna stosowana w leczeniu choroby niedokrwiennej serca, polegająca na mechanicznej rewaskularyzacji naczyń wieńcowych, których drożność została ograniczona przez miażdżycowe zmiany. Zabieg ten stanowi istotny element nowoczesnej kardiologii interwencyjnej. Znacząco poprawia jakość życia pacjentów oraz redukuje ryzyko ciężkich powikłań sercowych takich jak zawał mięśnia sercowego.

  • Stenty – czym są i kiedy się je stosuje w kardiologii?

    Współczesna kardiologia nieustannie rozwija metody leczenia chorób układu sercowo-naczyniowego, a jednym z kluczowych rozwiązań stosowanych w terapii choroby wieńcowej są stenty. To niewielkie, a zarazem niezwykle istotne elementy medyczne, które mają na celu przywrócenie prawidłowego przepływu krwi w naczyniach wieńcowych, co ma fundamentalne znaczenie dla prawidłowego funkcjonowania mięśnia sercowego.

Porozmawiaj z farmaceutą
Infolinia: 800 110 110

Zadzwoń do nas jeśli potrzebujesz porady farmaceuty.
Jesteśmy dla Ciebie czynni całą dobę, 7 dni w tygodniu, bezpłatnie.

Pobierz aplikację mobilną Pobierz aplikację mobilną Doz.pl

Ikona przypomnienie o zażyciu leku.
Zdarza Ci się ominąć dawkę leku?

Zainstaluj aplikację. Stwórz apteczkę. Przypomnimy Ci kiedy wziąć lek.

Dostępna w Aplikacja google play Aplikacja appstore
Dlaczego DOZ.pl
Niższe koszta leczenia

Darmowa dostawa do Apteki
Bezpłatna Infolinia dla Pacjentów.

ikona niższe koszty leczenia
Bezpieczeństwo

Weryfikacja interakcji leków.
Encyklopedia leków i ziół

Ikona encklopedia leków i ziół
Wsparcie w leczeniu

Porady na czacie z Farmaceutą.

Ikona porady na czacie z farmaceutą
Newsletter

Bądź na bieżąco z DOZ.pl